De kunst van uitstellen: Hoe stoppen we met uitstelgedrag?

Het is alweer even geleden sinds ik mijn eigen onderneming startte, en nog steeds barst ik van de energie. Er is niets dat me meer voldoening geeft. Het opbouwen van een band met mijn eigen klanten, het ontvangen van mooie opdrachten van makelaars, en niet alleen organiseren maar ook een stukje styling toevoegen aan mijn werk – zelf schilderen, kasten in elkaar zetten, of samenwerken met mijn klusteam. De voldoening die ik voel wanneer een woning klaar is en zowel de klant en/of de makelaar meer dan tevreden zijn, is heerlijk.

Maar dan, dan kom ik thuis, waar vier kinderen op mij wachten, er gekookt moet worden, en quality time met mijn gezin de hoogste prioriteit heeft. Voordat iedereen in bed ligt en ik een rondje door het huis heb gedaan, is het al 22:00 uur. Dat zou het moment zijn waarop ik bijvoorbeeld een blog zou moeten schrijven of aan mijn social media zou moeten werken – dat hoort ook bij het ondernemerschap. Maar wanneer ik naar de datum van mijn eerste blog kijk, zie ik dat dat niet gelukt is. Dus ook ik heb last van uitstelgedrag. 

Het is vergelijkbaar met het uitstellen van het opruimen of herorganiseren van een keuken of kledingkast, of misschien het leeghalen van een zolder of voorraadkast. We stellen allemaal iets uit, maar we voelen het wel. Ik hoor constant een vervelend stemmetje dat me herinnert aan de blog die ik toch zou gaan schrijven. Wat is dat toch? We weten allemaal dat we ons beter zullen voelen als we doen wat we moeten doen – factureren, boekhouden, kleding uitzoeken, de zolder opruimen, de garage leeghalen, enzovoort – en toch stellen we het uit, verzinnen we excuses waarom we iets niet kunnen doen. Best interessant om daarover na te denken. Uitstelgedrag kan een aanzienlijke impact hebben op zowel je mentale welzijn als je productiviteit. Het leidt vaak tot gevoelens van stress, angst en schuldgevoel, omdat taken zich opstapelen en deadlines naderen. Dit kan leiden tot een negatieve spiraal waarin het steeds moeilijker wordt om in actie te komen.

Gisteravond besloot ik: “Vanaf nu zet ik mijn wekker om 6 uur.” Even een klein uurtje voordat iedereen wakker wordt. Dus hier ben ik, vol energie omdat ik in elk geval weer iets geschreven heb. Easy does it! Tot snel!